سفارش تبلیغ
صبا ویژن
 
امید
درباره وبلاگ


باسلام خدمت دوستان عزیز.........نظریادتون نره.متشکرم............
آرشیو وبلاگ
نویسندگان
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز
آمار وبلاگ
  • بازدید امروز: 1
  • بازدید دیروز: 6
  • کل بازدیدها: 36269
پنج شنبه 92 مرداد 17 :: 9:23 عصر ::  نویسنده : امید خسروی

 

وای از روزی که شریک خاطره هات یه شماره خاموش باشه و یه سیگار روشن . . .


__________________________________________________________________________________


عشقم اگه عوض شدی عیبی نداره ...

فقط عوضی نشو ...


________________________________________________________________________________


عشقه من ... همدم تنهاییم نبودی ...

همدم تن هایی شدی که تنت را برای یک شب میخواستند  . . .


________________________________________________________________________________


من بودم و یک خط خاموش ...

من بودم و دوستت دارم هایی که هیچوقت تحویل داده نشد ...

کاش بودی و میفهمیدی وقت دلتنگی یک آه چقد وزن دارد . . .

کاش بودی عزیز لعنتی ام . . .


________________________________________________________________________________


مواظب باش به چه کسی اعتماد میکنی رفیق . . .

شیطان هم روزی فرشته بود . . .


________________________________________________________________________________


هرگز به دیگران اجازه نده قلم تو را در دست گیرند ...دفتر سرنوشتت را ورق بزنند... خاطراتت رو پاک کننن

و در پایان بنویسند . . .قسمت نبود . . .


_________________________________________________________________________________




سکوت … 

و دیگر هیچ نمی گویم …! 

که این بزرگترین اعتراض دل من است 

به تو … 

سکوت را دوست دارم 

به خاطر ابهت بی پایانش …


_______________________________________________________________________


یـه چیـزی که هیـچ وقـت فکـرشُ نمـیکـردم

 


کـه به ایـن زودی بهـش بـرسـم

 


این بود که تـو این سـن بشینـمُ گـاهـی ناخودآگـاه

 


نفسهـای عمیـق از تـه دل بکشـم...

 


واسـه کشیـدنـشون حـالا زود بود ...!!!! خـــــیــــلی زود!!! 


_______________________________________________________

بفهم . . .

دارد ناز تو را میکشد . . .

مردی که از غرور  . . .

خورشید هم به پایش نمیرسد . .

 




موضوع مطلب :
پنج شنبه 92 مرداد 17 :: 9:23 عصر ::  نویسنده : امید خسروی

دیشب که نمیدانستم به کدامیک از دردهایم بگریم . . . 
کلی خندیدیم . . .

__________________________________________________________________________________

تا زمانی که خواسته ای از کسی نداری . . . خواستنی هستی . . .
اینجا آدمها انقدر شاعرانه دروغ میگویند و انقدر در دروغهایشان شاعر میشوند که نمیدانم در این سرزمین . . . 
با این همه فریب  . . .چگونه ست که دلم هنوز خواب باران را دوست دارد . . .

________________________________________________________________________________

لعنت به خیابانهایی که گربه ها در آن جفت گیری میکنند . . . 
اما من حتی نمیتوانم دست عشقم را بگیرم . . .

_________________________________________________________________________________

دارم از تو حرف میزنم . . .اما روحت هم از نوشته هایم خبر ندارد . . .
ایرادی ندارد . . .یاد تو به نوشته هایم رنگ میدهد . . .
شاید دیگری بخواند و آرام گیرد ذهن پریشانش . . . 

_________________________________________________________________________________

صبر کردن معجزه میکند . . . 
تنهاییهایت را پیش فروش نکن . . .فصلش که برسد به قیمت میخرند  . . . 

________________________________________________________________________________

کم باش  . . . اصلا هم نگران کم  شدنت نباش . . .
آنکس که اگر کم باشی گمت کند همانیست که اگر زیاد باشی حیفت میکند . . .
سعی نکن متفاوق باشی رفیق . . .فقط خوب باش . . .
اینروز ها خوب بودن به اندازه ی کافی متفاوت است

_________________________________________________________________________________

دوستت دارم ها هم گارانتی دارند . . .
زیرش که زدی نمیدانستی شرافتت را گرو گذاشته بودی . . .

_________________________________________________________________________________

گاهی مجبورم به آرامش عمیق سنگ حسادت کنم . . .
چقدر خیالش آسوده ست . . .
چقدر تحمل سکوتش طولانیست . . .
چقدر. . .
__________________________________________________________________________________

نمیدانستم دلتنگی دل نازکم میکند . . .آنقدر که به هر بهانه ی کوچکی چانه ام بلرزد و چشمهایم پر . . .
نمیدانستم نبودنت کودکم میکند . . آنقدر که ساعتها گوشه  ای بشینم و با همه قهر که چرا نیستی . . .چرا . . .

_________________________________________________________________________________

خیانت است اما . . . انقدر که با یادت بودم با خودت نبودم. . . .
ای کاش گفته بودی عاشق دیگری شده ای  . . .من خودم هم عاشق بودم . . . درکت میکردم . . .

_________________________________________________________________________________

اگر در زندگی جرات عاشق شدن را نداری . . . لااقل شعور معشوقه بودن  را داشته باش . . . .

_________________________________________________________________________________

کوتاه مینویسم دوستت دارم . . . .اما از دوست داشتنت کوتاه نمی آیم . . .

 




موضوع مطلب :
چهارشنبه 92 مرداد 16 :: 4:55 عصر ::  نویسنده : امید خسروی

خدا مشتی خاک را بر گرفت. می خواست لیلی را بسازد، از خود در آن دمید و لیلی پیش از آن که با خبر شود عاشق شد. سالیانی است که لیلی عشق می ورزد، لیلی باید عاشق باشد. زیرا خداوند در آن دمیده است و هرکه خدا در آن بدمد، عاشق می شود.

لیلی نام تمام دختران ایران زمین است، نام دیگر انسان.
لیلی زیر درخت انار نشست، درخت انار عاشق شد، گل داد، سرخ سرخ.
گلها انار شدند، داغ داغ، هر اناری هزار دانه داشت. دانه ها عاشق بودند، بی تاب بودند، توی انار جا نمی شدند. انار کوچک بود، دانه ها بی تابی کردند، انار ترک برداشت. خون انار روی دست لیلی چکید. لیلی انار ترک خورده را خورد. مجنون به لیلی اش رسید.
خدا گفت: راز رسیدن فقط همین است، فقط کافیست انار دلت ترک بخورد.
خدا ادامه داد: لیلی یک ماجراست، ماجرایی آکنده از من، ماجرایی که باید بسازیش.
شیطان گفت: تنها یک اتفاق است، بنشین تا اتفاق بیفتد.
آنان که سخن شیطان را باور کردند، نشستند و لیلی هیچ گاه اتفاق نیفتاد.
اما مجنون بلند شد، رفت تا لیلی اش را بسازد ...
خدا گفت: لیلی درد است، درد زادنی نو، تولدی به دست خویش.
شیطان گفت: آسودگی ست، خیالی ست خوش.
خدا گفت: لیلی، رفتن است. عبور است و رد شدن.
شیطان گفت: ماندن است و فرو در خویشتن رفتن.
خدا گفت: لیلی جستجوست. لیلی نرسیدن است و بخشیدن.
شیطان گفت: لیلی خواستن است، گرفتن و تملک
خدا گفت: لیلی سخت است، دیر است و دور از دسترس
شیطان گفت: ساده است و همین جا دم دست است ...
و این چنین دنیا پر شد از لیلی هایی زود، لیلی های ساده ی اینجایی، لیلی هایی نزدیک لحظه ای.
خدا گفت: لیلی زندگی است، زیستنی از نوعی دیگر.
لیلی جاودانی شد و شیطان دیگر نبود.
مجنون، زیستنی از نوعی دیگر را برگزید و می دانست که لیلی تا ابد طول می کشد. لیلی می دانست که مجنون نیامدنی است، اما ماند، چشم به راه و منتظر، هزار سال.
لیلی راه ها را آذین بست و دلش را چراغانی کرد، مجنون نیامد، مجنون نیامدنی است.
خدا پس از هزار سال لیلی را می نگریست، چراغانی دلش را، چشم به راهی اش را.
خدا به مجنون می گفت نرود، مجنون به حرف خدا گوش می داد.
خدا ثانیه ها را می شمرد، صبوری لیلی را.
عشق درخت بود، ریشه می خواست، صبوری لیلی ریشه اش شد. خدا درخت ریشه دار را آب داد، درخت بزرگ شد، صدها شاخه، هزاران برگ، ستبر و تنومند.
سایه اش خنکی زمین شد، مردم خنکی اش را فهمیدند، مردم زیر سایه ی درخت لیلی بالیدند.
لیلی هنوز هم چشم به راه است چراکه درخت لیلی ریشه می کند.
خدا درخت ریشه دار را آب می دهد.
مجنون نمی آید، مجنون هرگز نمی آید. مجنون نیامدنی است، زیرا که درخت ریشه می خواهد.
لیلی قصه اش را دوباره خواند، برای هزارمین بار و مثل هربار لیلی قصه باز هم مرد. لیلی گریست و 
گفت: کاش این گونه نبود.
خدا گفت : هیچ کس جز تو قصه ات را تغییر نخواهد داد.
لیلی! قصه ات را عوض کن.
لیلی اما می ترسید، لیلی به مردن عادت داشت، تاریخ به مردن لیلی خو گرفته بود.
خدا گفت: لیلی عشق می ورزد تا نمیرد، دنیا لیلی زنده می خواهد.
لیلی آه نیست، لیلی اشک نیست، لیلی معشوقی مرده در تاریخ نیست، لیلی زندگی است.
لیلی! زندگی کن.
اگر لیلی بمیرد، دیگر چه کسی لیلی به دنیا بیاورد؟ چه کسی گیسوان دختران عاشق را ببافد؟
چه کسی طعام نور را در سفره های خوشبختی بچیند؟ چه کسی غبار اندوه را از طاقچه های زندگی بروبد؟ چه کسی پیراهن عشق را بدوزد؟
لیلی! قصه ات را دوباره بنویس.
لیلی به قصه اش برگشت.
این بار نه به قصد مردن، بلکه به قصد زندگی.
و آن وقت به یاد آورد که تاریخ پر بود از لیلی های ساده ی گمنام ...




موضوع مطلب :
<   1   2